Sunday-morning-fever

Gisteren, zondag, had ik de ochtendshift. Moet zeggen dat ik mij nog redelijk "fris" voelde, want de avond ervoor, op het eetfestijn van de plaatselijke brandweer, waren er toch een behoorlijk hoog aantal pintjes naar binnen gelopen. Met een equipe ambulanciers naar een eetfestijn van de brandweer... komt niet goed... :-D
Enfin. We konden er rustig aan beginnen en ik was er eigenlijk niet zo kwaad om. Controles doen, alles in orde zetten, MUG controleren, bestellingen controleren, het hoort er allemaal bij. Stilaan stroomden ook de patiënten binnen : in elkaar gehaakte fietsers, papa's die voeten omslaan terwijl ze met de kinderen spelen, kinderen die vallen terwijl ze met de papa's spelen, enzovoort.
Er bood zich een 15-jarige jongedame aan die hoofdpijn had en plots niets meer kon zeggen. De jongeman die met haar mee was legde 'en français' kort uit dat ze die morgen ineens niks meer kon zeggen. Even testen, dacht ik bij mezelf. En terwijl ik in het Frans aan het meisje vragen begin te stellen, zegt meneer vrij bitsig "dat ze wel Nederlands verstaat hoor!". Hoe kan ik da nu weten als hij da niet op voorhand zegt? Enfin, niet op reageren, dacht ik... Ik vond het raar, en installeerde haar verder waarna ik parameters nam en een haar prikte voor een bloedafname en een infuusje. De spoedarts kwam zich even vergewissen van de situatie. Onze spoedarts spreekt Russisch en waagde een gokje dat die mensen ook Russich spraken. En inderdaad. Mijn collega verpleegkundige en ik stonden er ineens voor piet snot bij, want ik moet zeggen dat Russisch niet mijn sterkste vak geweest is! Maar wat blijkt? Dat meisje begint ineens zo hard en luid te lachen op iets wat de spoedarts in het Russisch uitspuwde, dat ìk ineens niet meer geloof dat ze ècht niks meer kan zeggen. Onze spoedarts vond het ook al verdacht. Een half uur en een RX thorax later is ze ineens miraculeus genezen, kan ze terug praten, is de hoofdpijn even plots verdwenen als ze opkwam en fladdert ze naar huis.

De deurbel gaat en ik laat een echtpaar binnen. "'t Is voor meneer, zijne neus bloedt." "Dag meneer, maar ik zie helemaal geen bloed... "Ah neen, het is juist gestopt." Da's dus altijd hetzelfde hé! "En ik moet morgen (maandag) bij de KNO-arts (Keel-Neus-Oor) komen maar ik denk niet dat ik zo lang kan wachten."
Owkee, ingeschreven, parameters genomen, en eens gepolst wat er nu eigenlijk gebeurd is. "Awel, er stond een korstje in mijne neus, en ik heb daar vorige week zitten aan krabben en da bloeide. En nu heb ik daar deze morgen terug zitten aan krabben en da bloeide weer! En da stopte nie!" Op de vraag of het veel was, durfden ze gelijk niet meer antwoorden, beseffend dat ze wel een beetje overhaastig naar de spoed gekomen waren. Het was wel een feit dat meneer ooit wel eens een echte neusbloeding heeft gehad en men toen een ader heeft moeten toebranden. Maar dat doen we niet voor een paar drupkes hé.
Meneer gaat maandag voor de zekerheid toch evenlangs bij de KNO.

En zoals neusbloedingen spontaan blijken te stoppen de moment dat mensen de parking van de spoed opdraaien, hebben we ook het probleem "We kregen hem nog in den auto maar nu krijgen we hem niet meer uit den auto!"... Kan gaan van oma of opa tot iemand die te diep in het glas heeft gekeken of één of ander vreemde substantie heeft ingenomen... Beste die ik eens gehad he ik dat ze een straalbezopen jongeman nog net in de auto gekregen hadden. Ze hadden hem langs de passagierskant op de achterbank gezet en hem zo verder getrokken, en dan langs de bestuurderszijde de deur toegedaan zodat hij daar tegen de deur leunde. Komen ze bij ons toe, ik pak een rolstoel en wandel naar buiten, en ik zie ze zo mooi de achterdeur langs de bestuurderskant opentrekken, waardoor de jongeman dubbelgeplooid uit de auto rolt! Past op, dan zijn die mensen nog kwaad bij hé!!! Omdat ik dienen tiep, totaal bewusteloos, alléén in de rolstoel trek door hem aan zijn riem omhoog te trekken... Ze moesten allemaal zichzelf eens in nuchtere toestand zo bezig zien! Er moet ne camera komen alleen al om dat te filmen :-D

Wat later. Riiiiiing... MUG. "Meneer van 37 jaar heeft rattenvergif gedronken en is bewusteloos". En weg waren we. Onze spoedarts had ècht geen zin in een intox, ik had eerlijk gezegd geen zin om een maagspoeling te doen. Maar als het zou moeten, geen probleem! Ergens in mijn achterhoofd kon ik rattenvergif linken aan bloedstolling, dus dit kon wel eens serieus zijn...
Bon, we komen aan en een tienermeid staat buiten en toont ons van ver de weg. Ze heeft meer interesse in haar GSM dan dan ze goesting heeft om te tonen waar meneer ergens is. "'t Is in de slaapkamer." Alsof wij van elk huis weten waar de slaapkamer is...
Meneer zit snikkend en snotterend op de zijkant van het bed. Mevrouw staat al even snotterend aan de slaapkamerdeur en nog een tweede tienerdochter schreeuwt hysterisch in de gang. Even horen wat hier aan de hand is.
"Mijn vrouw wil het aftrappen!!!"
"Ah, ok, en u heeft rattenvergif genomen meneer?"
"JA!"
Blijkt dat hij 5 korrels rattenvergif (of muizenvergif, hij wist het niet goed meer) netjes heeft opgelost in water en dan heeft uitgedronken. Sommige mensen denken dus echt dat zo daden alle problemen oplossen. Ik dacht: hij heeft het vergif opgelost dus een maagspoeling geen niet veel nut meer...
"En ik ga NIET mee!!!". Ai, probleem, maar problemen zijn er om opgelost te worden. Rustige babbel met meneer, met de hulp van de ambulanciers, mevrouw helpt door in meneer zijn armen te vallen, en meneer beslist om toch mee te gaan omdat mevrouw belooft om achter te komen. Alhoewel hij er toch nog van overtuigd blijft dat mevrouw wèg zal zijn als hij terugkomt. Eenmaal op spoed trakteer ik meneer op 2 bussen actieve kool. Hoe het smaakt? Geen idee, en ik wil het ook niet weten. Maar hij drinkt ze bijna helemaal leeg. Zijn vrouw komt naar spoed en alles lijkt te bekoelen. Maar meneer moet opgenomen worden om zijn bloedstolling te controleren, en dat is terug een druppel op een hete plaat. "Juste niks van!"
Hij trekt zijn infuus uit en gaat er samen met zijn vrouw vandoor. Waarop de spoedarts tegen ons ronkt dat we meneer moeten toeroepen "dat hij de MUG niet meer moet meevragen als hij straks nog wa vergif pakt want het zal zijnen beste keer nie zijn"! Dat hebben we wijselijk niet gedaan...