No more pitta!

Vorige week in mijn nachtshiftjes was het een gezellige drukte. Om 1u 's nachts besluiten we om een tasje koffie te nuttigen in onze keuken, nadat we net alle patiënten ontslagen ofwel opgenomen hadden. Onze dokter van dienst vergezelde ons.
Maar de rust wordt doorbroken door onze MUG-bel. Snel in de keuken de oproep aannemen: auto uit de bocht, overkop gegaan, mensen hebben niemand gezien en weten niet of er nog iemand in de wagen zit. In straat X ter hoogte van huisnummer 23 in dorp Y. Wij zoef weg.
We draaien de bocht van het ziekenhuis en een politiecombie vliegt ons voorbij, zonder zwaailichten of sirene. Maar aangezien ze continu voor ons uit rijden besluiten we dat ze ook op weg zijn naar dezelfde plek van interventie. En jawel. De ambulance was al voor ons weg omdat de kazerne dichter bij de interventieplaats is.
Soit, die combi blijft maar rijden, en wij erachter, maar nergens een auto overkop te bespeuren. Plots zie ik iemand staan langs de kant, ik stop, raampje naar beneden, en meneer vraagt of we de auto niet gezien hebben. Euh,... neen...???? "Awel, hier! Ziet! Hij ligt daar!" Den doktoor en ik kijken maar eerlijk, we zagen niks. Ik besloot dan maar om de MUG in achteruit te leggen, en ineens zie ik in het pikkedonker, tegen zo een werfwagentje, 4 wielen van een auto die op zijn zij ligt. Iedereen (2 politiecombi's, de ziekenwagen en een brandweerwagen), bijna inclusief de MUG, was er voorbij! Dan maar rap de ziekenwagen via Astrid verwittigd (ze riepen op dat ze al op een beroemde berg in onze buurt waren) dat ze moesten terugkeren, en bevestigd aan den 100 dat wij ter plaatse waren.
Doktoor en ik stappen uit, en aangezien het daar erg donker is pak ik de MagLite om te gaan schijnen in het wrak. Aangezien den doktoor blijft overleggen met de politie over wat er gebeurd is, ga ik dan maar, (met een ei in mijn broek over wat ik nú weer ga zien) alleen gaan kijken. Maar wat zie ik? Een total loss wrak en een beetje bloed ergens aan de carosserie, maar niemand te bespeuren. Dan maar in de haag gaan kijken, onder de werfwagen en in de nabije omgeving maar niemand te vinden. Het is een wonder dat deze persoon hier levend uit geraakt is... Het was een autotje van een plaatselijke pittabar, maar véél schoot daar niet meer van over. Naam en telefoonnummer van de pittabar waren anders nog wel duidelijk te herkennen!
Na overleg met de politie vertrekken we. Maar op terugweg komen we, 2km verder, meneer tegen... Hij wandelde gewoon naar huis, naar een gemeente die een goeie 25km verderop ligt! Goe zot! Enfin, meneer ging gewillig mee naar 't hôpital ('t was weer en francais), maar reeds bij aanleggen van de stifneck begon het gebruikelijke gevloek, want..."ik heb geen pijn in mijne nek, wel in mijne rug, ik heb da spel nie nodig!" (in 't Frans dan é).
Eenmaal in het ziekenhuis was het hek van de dam. IK had met meneer gelachen toen hij, gelegen op de brancard, zijn elleboog tegen de deur stootte (en ik was nog mijn kilometers van de MUG aan 't opschrijven). Ik kom in den box en hij begint van zijn oren te maken dat IK geen Frans tegen hem wil spreken, terwijl ik de ganse baan niet anders gedaan heb dan Frans gesproken!!! Ik vraag dan maar aan mijn collega of zij de SIS-kaart wil vragen, kwestie van niet nòg meer boeman te zijn, maar dan richt hij zich tot haar. Want... hij heeft pijn en wil NU verzorgd worden, en wij vragen alleen zijn SIS-kaart! "C' est pas possible!! PUTAIN!!!!" Ik hààt da woord hé!
Van het één komt het ander, de Stifneck vliegt de reabox rond, hij vloekt aan 100 per uur!, weigert ineens alle zorg, roept en tiert tegen iedereen en geeft zelfs onze spoedarts enkele duwen, zonder aanleiding!
Zijn echtgenote komt toe en ik vraag haar of ze meneer kan kalmeren, maar als ook dat niet lukt bellen we de politie om de gemoederen te bedaren. Alweer zonder resultaat. Ze besluiten om meneer mee te nemen, maar wij zeggen dat hij zich, gezien de crash, zéker moet laten onderzoeken door een arts in een ziekenhuis!
Besluit : de brandweer bestelde zeker wekelijks een lekkere pitta in deze bar (en ik kan echt zeggen, hun pitta is verukkelijk!), maar prompt werd beslist om daarmee te stoppen. Ook wij in het ziekenhuis, boefers dat we zijn, placeerden daar af en toe een bestellingske, maar in de toekomst zal dat ook niet meer gebeuren! Ook mijn vriend, bourgondiër tot én met, begaf zich regelmatig vol overgave naar deze pittazaak voor een lekkere bestelling, maar ik heb hem dat vanaf dàt moment verboden. Als er daar nog éénen pitta bestelt, zal IK het zijn, en ik zal hem zéker niet opeten, maar eens boel maken in zijn zaakske zoals hij dat die keer op onze spoed deed!
Ok, ik geef toe, ik heb ne grote mond. Boel zal ik daar niet gaan zoeken, maar... hij ziet ons daar NOOIT meer!!!!