Op een regenachtige, herfstige zondagmorgenshift, komt om 11u de ambulance binnengerold met op de brancard een bebloede man. Hij heeft een gigantisch gezwollen neus met op één neusvleugel een gigantische snijwonde. Op de vraag wat er gebeurd is, wisten we eigenlijk al het antwoord (we róken het gewoon!): "gevallen van zattigheid, terwijl hij de supermarkt uitkwam en smakelijk van zijn (2e) fles whiskey dronk. Hij had er dus inderdaad al ééntje op (een fles whiskey hé!). Hij was naar onze stad gereden met zijn brommerke, en bleek 2 helmen bij te hebben ...
Afijn, meneer op de brancard gelegd, bebloedde en whiskey-bemorste kleren uit (zijn witte sportschoenen waren meer rood dan wit van al da bloed). EKG genomen, bloedafname gedaan en infuusje aangehangen. 1l fysiologisch, kwestie van meneer wat rapper nuchter te krijgen zeker? De wonde op de neus kon perfect geplakt worden, en daarna meneer klaarmaken voor een ritje naar de CTscan. Ben met mijn collega bezig om meneer te installeren, en hij draait zich ineens vlug op zijn zijde. "O jee, daar komen vodden van" schiet het door mijn hoofd, en ik grabbel een nierbekkentje en steek het snel onder zijn mond. En ja hoor, daar kwamen lustig de eerste braaksappen uit zijn mond gelopen! Hoe wist ik het! Mijn collega blij dat haar sportschoenen van het nodige braaksel en daarbijhorende stank gespaard bleven. En weet je wat meneer dan schreeuwt? "C' est votre faute que je dois vomir !!!" Yeah right! We zullen 't straks tegen de vrienden van de politie zeggen dat ze een nota maken hiervan!
Na de scanner kon het niet rap genoeg gaan, en verdween meneer gelijk een dief in de nach (overdag dan wel), een box vol bloed en op de grond lopend infuusvocht achterlantend! Soms steken we toch onze energie in nutteloze dingen ...
