Sorry...

Mijn excuses aan rouwend duivenland... Voor de duif die ik aan iets-te-hoge-snelheid (*ahum*) doodreed op de Chaussée bij onze Waalse buren, en waarvan de pluimen waarschijnlijk terug naar onze eigen stad vlogen... Ik denk dat ze de zwaailichten niet gezien had en een beetje doof was...
Onze chauffeur die een boom probeerde te verplanten met zijn Corsa'tje, die hebben we wel gered. De deur een beetje geforceerd en in vlotte samenwerking met de Sapeur-pompiers volgens de regels uit de auto ontzet en naar het ziekenhuis gebracht. Hij kwam er met een polsfractuur, L4-fractuur, veel pijn en veel schrik vanaf. Het had véél erger kunnen zijn.

"De spoelende cardioloog"

Ooit al een cardioloog weten te helpen bij een maagspoeling? Nee? Ik ook niet... Tot gisteren! Tijdens de MUG-in-panne-historie!

Blijven 2 nieuwe collega’s achter op spoed, samen met mij. Brengen ze met den 100 een medicatie-intox binnen… Ai neen, een maagspoeling. Mijn collega’s, waarvan de één van MidCare overkomt, vertrouwen me toe dat ze het aankunnen, en ondertussen pleeg ik de telefoontjes ivm de MUG omdat zij niet weten wie ze allemaal moeten bellen. Ok dan maar.

Heb ik uiteindelijk alles geregeld en ga ik een kijkje nemen bij mijn ‘spoelende’ medemensen, bleek dat het een beetje een worsteling was. Mevrouw bood enig weerwerk. De cardioloog die als internist insliep in ons ziekenhuis, had blijkbaar een helpende hand aangeboden. Zijn taak: het water in de trechter gieten, terwijl één collega hevelde en de andere de sonde op zijn plaats hield (en ook mevrouw op haar plaats hield). Mijn mond viel open van verbazing, terwijl de cardioloog een “lip” trok en leek te denken “dat hij dit nooit meer zou doen”…

Ik moet zeggen, enorm sympathiek, zelfs toen ik voorstelde om over te nemen wou hij nog wel even voortdoen, zodat ik ondertussen de nodige dosis actieve kool kon gaan halen om de spoeling mee af te sluiten.

Ik denk wel dat hij zich in het vervolg liever met zijn eigen vakgebied wil bezighouden ;-)

Murphy's law?

Ik weet niet waar ze onze MUG’s vandaan halen, maar wij kunnen al een boek schrijven over wat we met de verschillende MUG-voertuigen hebben meegemaakt! En het zou verkopen ook, en de lezers hun lachspieren zouden geoefend worden ook! En dan spreek ik alleen over de anekdotes die rechtstreeks verband houden met het voertuig! Van wrakken die je niet mag stilleggen of je krijgt ze niet meer in gang, van wrakken waar de knopkes van de sirenes zodanig loszitten dat je ze er op een moment aftrekt en ze er niet meer opkrijgt (en je dus de sirene niet meer kan stilleggen, en zo 30 minuten op straat moet reanimeren met een loeiende sirene naast je oren, én je mag de auto niet stilleggen of je krijgt hem inderdaad niet meer in gang), auto’s waarin je op een bepaald moment alleen maar in 3e, 4e en 5e versnelling meer kan rijden, auto’s die meer in de garage staan dan dat ze rijden... Ik weet nog vroeger, de tijd dat er geen GPS in de auto zat. En ja, als spoedverpleegkundige moet je inderdaad ALLES kunnen, liefst zoveel mogelijk dingen tegelijk. Rijden, radio bedienen (ASTRID bestond nog niet), kaart lezen, en ondertussen vermijden dat je zelf ergens de gracht inrijdt en geen ongeval krijgt. Onze artsen zaten sappig naast ons, handschoentjes aan, en wachtend om in actie te schieten. “Kaartlezen dokter?” “Euh, neen, ik word ziek als ik lees in de auto!” En zo hadden ze altijd wel een excuus…
Pas op, achteraf is het allemaal leuk, maar op het moment dat er iets schort dan sta je daar als verpleegkundige en arts met het schaamrood op de wangen belachelijk te wezen… Zoals die keer dat we driehonderd meter voor plaats van interventie de auto plots stil viel in “the middle of nowhere”, we kregen de auto niet meer in gang dus laatste eindje maar met pak en zak gelopen. Vriendelijke buren van de doodzieke man hadden de auto in gang geduwd en uiteindelijk toch tot aan de patiënt zijn huis gereden…Of als je met de patiënt wil vertrekken maar eerst de MUG in gang moet duwen. Enfin, het moet echt dikwijls een belachelijk zicht geweest zijn.

Onze MUG die we momenteel hebben, een Audi A6 break, heeft ook zo zijn ziektes. Kan het eigenlijk anders? Je rijdt nooit normaal met zo’n auto… Problemen met niveauverschil, lichten die niet afgesteld raken, olieverlies, problemen met de remblokken, zekeringen van de lichtbalken die springen, stuurbekrachtiging die het niet meer doet… Die auto staat meer in de Audigarage dan in onze ziekenhuisgarage heb ik de indruk. En dan moet je steeds nog eens de ganse rimram aan materiaal overladen, elke keer, zien dat je niks vergeet over te laden, enz… En dan moet een MUG nog 2x per jaar naar de autokeuring, dus dan moet je hem wéér overladen… Enfin…
Gisteren was ’t wéér prijs!! Om 21u20 MUG, persoon bewusteloos. Aangezien de oproep op het moment van de overdracht kwam, sprongen 2 collega’s in de voiture en samen met de arts waren ze weg. Zoefffff…! Een tijdje later krijgen we telefoon dat ze de patiënt naar een ander ziekenhuis brengen bij onze Waalse buren. Ondertussen werken wij naarstig verder onze patiënten af. En dan krijgen we telefoon van de MUG dat ze ergens in the “middle of nowhere”, again, in panne staan en niet meer vooruit kunnen want de MUG heeft het begeven… Inclusief patiënt! Dan is het beredderen en nadenken hoe we dat gaan oplossen. Technische dienst bellen dat ze een takeldienst sturen, met de reserveMUG naar de plaats waar ze in panne staan (ondertussen reed ziekenwagen en één collega door naar het ziekenhuis met het nodige materiaal aan boord, terwijl de andere collega bij de MUG bleef), 3e collega bleef op spoed, en ik klopte overuren. Uiteindelijk is iedereen terug op spoed geraakt, waren onze patiënten afgewerkt met behulp van de inslapende internist en kon ik een uur later dan gepland naar huis. En de MUG??? Stuurbekrachtiging heeft het wéér begeven!