Shit zeg ...

Wat denk je als je de diagnose hoort van de "beste" man aanwezig op een bomvolle spoed, de man die mobiel is, flankpijn heeft en voortdurend over en weer getsjold wordt tussen box, spreekkamer, RX, spreekkamer, RX, gang, RX ...? "SHIT!", dat denk je! Het was de enigste patiënt uit onze crazy laatavondshift die op Highcare opgenomen werd, maar wel die van wie we het het minst verwacht hadden ...
Even verduidelijken:
man komt binnen met rugpijn en pijn beide flanken sinds een paar dagen. Huisarts had Feldene voorgeschreven, klachten verdwenen, maar kwamen 4 dagen later terug. Meneer klopte (enfin, belde) bij ons aan met vraag voor verder onderzoek. We hadden nog 1 box vrij dus begonnen direct aan alle onderzoeken. Tegen de arts vertelde de man dat hij maar één "goede" nier had, de rechternier was een schrompelnier, de goede linkernier had reeds een stent in de A. Renalis. Dus schreef de arts een bloedafname voor en een RX abdomen. Meneer stond er op om te voet naar de foto's te gaan, dus wij lieten hem begaan. Op die RX was niet echt veel te zien. Omdat er maar interne patiënten bleven binnenkomen, zat meneer ondertussen in de spreekkamer te wachten. Hij moest terug naar boven voor een CT-abdomen, en mijn collega bracht hem deze keer met een rolstoelvervoer naar boven. Hij lachte: "Den eerste keer mocht ik te voet gaan, nu wordt ik al gevoerd!". Eenmaal meneer terug op spoed was, moest hij even op de gang wachten omdat er al iemand anders in de spreekruimte zat te wachten. Maar plots deden zijn bloedresultaten ons wel even verschieten: Hij had een nierfunctie van iemand die in terminaal nierfalen was! Whow!
Bedje op rea dus! En een echo later , waarin bleek dat de goede nier niet meer werkte door een obstructie van de stent in de nierslagader, werd een bedje op Highcare geregeld ... Het was een reuze contrast: onze beste patiënt werd plots de meest zieke patiënt ... Vooruitzichten waren niet echt goed: mogelijkheid om aan dialyse te geraken, mevrouw praatte zelfs al over het feit dat ze desnoods zelf een nier zou afstaan!
't Was wel een feit dat we gingen nadenken en een beetje een schuldgevoel kregen ... Maar onze arts zei zelf dat ze verschoot van de uiteindelijke diagnose, omdat meneer inderdaad "goed" binnenkwam ...

Wa doede gulder iere ??!

't moet verschieten zijn om 's nachts een leger hulpdiensten aan uw bed te zien staan, zonder da ge daar zelf om gevraagd hebt. Het overkwam een dame met een hypo in een deelgemeente van onze stad.
Zoals elke avond ging ze met haar man slapen, na de nodige glycemiecontroles en inname van medicatie. Meneer wordt 's anchts echter wakker en vindt mevrouw hevig snurkend, badend in het zweet, naast hem. Hij belt de huisarts en de 100. Oproep "vermoeden CVA". Beide snellen ter plaatse en komen ongeveer tegelijk aan. En inderdaad, het kan een CVA zijn, maar al vlug blijkt dat mevrouw diabete is en een controle van de glycemie leert dat het een hypo is. Dus vragen de ambulanciers de MUG, terwijl de huisarts een poging doet tot toedienen Glucose. Terwijl wij ter plaatse gaan, blijkt dat meneer een Glucagon hypokit in de frigo liggen heeft, en wordt deze dus toegediend. Net als we aankomen worden we teruggeroepen, maar omdat we net uit de MUG stappen wil de MUG-arts toch eens gaan kijken. Eenmaal in de gang op de bovenverdieping, is het eerste wat we horen, een vrouw die duidelijk NIET mee wil met den ambulance. "Moa ze pakken mij NIE mee é!" In de slaapkamer aangekomen, blijft ze zich afvragen wat het legertje aan vreemde mensen daar doet, naast haar bed, terwijl ze alleen maar wil slapen! Ze trekt het deken over haar hoofd en roept dat we het licht moeten uitdoen! Ze is nog wat versuft en verward, ik controleer de glycemie, en deze is ondertussen al gestegen tot 79.
De vrouw veert terug recht in bed en vraagt zich luidop af WIE wij allemaal zijn en WAT wij in het putje van de nacht in haar slaapkamer komen doen. Rustig uitgelegd, terwijl MUGarts en huisarts verbroederen. Ze snapt het wel, maar ze vindt dat haar slaapkamer privédomein is en eist dat we weggeen. Aangezien haar man ons héél duidelijk maakt dat hij mevrouw regelmatig zal controleren, ruimen we op en gaan we weg. Ik ben de laatste die de slaapkamer uitgaat, terwijl mevrouw zich terug in bed nestelt om verder te slapen. Plots vert ze nog eens recht en roept "En doe da licht uit é!". Zo gezegd, zo gedaan, en we gaan naar beneden. Meneer verexcuseert zich, onnodig. En wij, wij gaan verder op spoed patiënten ontvangen!